Όταν περάσουμε την πύλη του μοναστηριού που θα μας φιλοξενήσει πρέπει να ακολουθήσουμε κατά κανόνα ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, που μπορεί να διαφέρει ανάλογα τη μονή.
Καταρχήν πρέπει να πάμε στο Αρχονταρίκι, δηλαδή στο χώρο του ξενώνα. Εκεί υπάρχει μια αίθουσα υποδοχής, όπου προσφέρονται λουκούμι και νερό ή ακόμα και τσίπουρο ή καφές.
Ο μοναχός που ασχολείται με το διακόνημα αυτό ονομάζεται αρχοντάρης και είναι αυτός που μας υποδέχεται. Μετά το κέρασμα πρέπει να δώσουμε το διαμονητήριο μας και να γράψουμε τα στοιχεία μας στο μεγάλο βιβλίο επισκεπτών.
Έπειτα θα οδηγηθούμε στα δωμάτια μας. Εδώ ανάλογα με το μοναστήρι, τον αριθμό ατόμων και την εποχή, το δωμάτιο μπορεί να είναι με πολλά κρεβάτια σαν στρατώνας έως και δίκλινο στην καλύτερη περίπτωση.
Μέχρι το απόγευμα που ξεκινάει η λειτουργία, υπάρχει ελεύθερος χρόνος για ξεκούραση ή σε μερικές περιπτώσεις γίνεται μια μικρή ξενάγηση.
Το απόγευμα λοιπόν γύρω στις 4:00 ή 5:00 ανάλογα την μονή, μαζευόμαστε όλοι στο καθολικό, τον κεντρικό ναό της μονής όπου γίνεται ο εσπερινός.
Ακολουθεί το φαγητό στην τράπεζα και στη συνέχεια μαζευόμαστε πάλι στο καθολικό για το απόδειπνο και την προσκύνηση των ιερών λειψάνων (μπορεί να γίνει μερικές φορές και πριν την τράπεζα).
Μετά υπάρχει κάποιος ελεύθερος χρόνος, για περισυλλογή και συνομιλία είτε με μοναχούς ή με άλλους προσκυνητές ή κάποια κοντινή βόλτα. Σε κάποια μοναστήρια αυτή την ώρα γίνονται ψυχωφέλιμες ομιλίες.
Με τη δύση του ηλίου συγκεντρωνόμαστε εντός των τοιχών γιατί η πόρτα κλείνει.
Για όσους δεν κοιμούνται αμέσως συνήθως η συζήτηση συνεχίζεται στο Αρχονταρίκι και στα δωμάτια.
Το σήμαντρο ξεκινάει να χτυπάει το πρωί γύρω στις 3:00 με 4:00, οπότε κάποια στιγμή πρέπει να πάμε στο καθολικό για να παρακολουθήσουμε τις πρωινές λειτουργίες.
Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας (γύρω στις 8:00) ακολουθεί η τράπεζα.
Εδώ τελειώνει και η παραμονή μας και πρέπει να αναχωρήσουμε για τον επόμενο προορισμό μας.